Richard Koekoek – ADR-geregistreerd mediator en coach
Wat vindt de familie er eigenlijk van?
“Hebben jullie het al aan familie en vrienden verteld?” Soms zijn mijn cliënten verrast als ik die vraag stel. En blijkt de ene helft van de vriendenkring al op de hoogte, terwijl de ander nog niets heeft verteld – in de verwachting dat ze samen zouden doen. Want die zit nog met vragen: wat vindt de familie ervan? En onze vrienden? En de buren en de buurt?
Als gezin vorm(d)en jullie een systeem, met eigen ‘spelregels’ zoals omgangsvormen met elkaar en de omgeving. Als jullie uit elkaar gaan, worden dat twee systemen (meer hierover lees je in deze blog).
Beide systemen zijn op hun beurt weer onderdeel van andere, grotere systemen. Zoals bijvoorbeeld de families waar jullie uit zijn voortgekomen. De straat waar jullie wonen. De sportvereniging van jullie en/of de kinderen. Jullie werk. Plekken met mensen waar jullie mee omgaan. En waar mensen soms, bewust of onbewust, ‘partij kiezen’ voor één van jullie beiden. Al was het maar omdat ze maar één van jullie spreken – en dus maar één kant van het verhaal horen.
Dat kan knap lastig zijn. Je kunt je al overvallen voelen door kleine opmerkingen. Of goedbedoelde adviezen. Of vragen waar je nog helemaal niet aan toe bent.
Pijnlijk wordt het als je partner negatiever wordt afgeschilderd dan nodig, waardoor jij misschien wel de behoefte krijgt om hem/haar te verdedigen. Want al die jaren samen, die zijn toch ook heel mooi geweest? En hij/zij is toch ook een hele goeie vader/moeder voor de kinderen? En jullie zijn nu net zo hard bezig om op een goede manier uit elkaar te gaan …
Al die meningen en reacties van buiten, hoe goedbedoeld ook, kunnen jullie proces onnodig onder druk zetten. Immers: aan tafel bespreken we wat ieder van jullie bezighoudt. Wat jullie nodig hebben om op een constructieve manier met elkaar in gesprek te zijn. Wat ieder van jullie nodig heeft om een nieuwe toekomst op te bouwen. Wat je daarin van de ander verwacht én hij/zij van jou mag verwachten. Wat je daartoe met elkaar wilt afspreken. En alles wat nog meer op tafel moet komen.
Die hele context missen de mensen om jullie heen. Net als de afwegingen die je hebt gemaakt (of waar je nog mee bezig bent) om de ander tegemoet te komen, vanuit de overtuiging dat jullie daar ‘per saldo’ (de kinderen en/of de ander -> en daarmee indirect ook jijzelf) beter van worden. Dat hoeven ze ook niet allemaal te weten – maar het maakt wel dat zij per definitie reageren op basis van onvolledige informatie. Het is goed om je daarvan bewust te zijn.
Daarom kan het heel krachtig zijn om jullie omgeving gezamenlijk te informeren over jullie besluit. Dat kan met digitaal, met persoonlijke berichten en/of via sociale media. Een andere mooie manier is door samen een kaart te sturen. Kijk bijvoorbeeld eens op https://scheidingskaart.nl voor hele mooie suggesties.
En heel belangrijk: bedenk ook met elkaar hoe je de omgeving van je kinderen gaat informeren. De school, (ouders van) vriendjes en vriendinnetjes, de sportvereniging, … Ook hier zal het verdriet van jullie kind(eren) er soms uit komen. Neem jullie verantwoordelijkheid als ouders en zorg dat zij voelen dat ze in die omgevingen niets hoeven uit te leggen of te verstoppen.
Vind je het lastig om te bedenken hoe jullie dit het beste kunnen aanpakken? Of om dit met elkaar te bespreken?
Bel, mail of app me – ik help je/jullie graag verder!